Bussines Insider

Во текот на изминатите децении, Западот се фокусираше на квалитетот на воената опрема наместо на залихите, давајќи приоритет на високотехнолошката и специјализираната опрема пред чистата количина. Но, и квантитетот има свој квалитет.
„Едноставно немаме складирано оружје за долготрајни конфликти, што, искрено, го имаат Русија и Кина“, изјави воениот стратег,  пензионираниот генерал-мајор на австралиската армија Мик Рајан.

Резултатот, рече тој, е дека Западот не е подготвен за војна од големи размери.
САД одговорија на масивното трупање оружје на Советскиот Сојуз минатиот век мислејќи дека бидејќи не може да го постигне истиот износ, „ќе мора да има потехнолошки пософистицирано оружје“, рече Џорџ Барос, руски аналитичар во Институтот за студии на војната.

Пример за тоа, додава тој, е тенкот Абрамс - „тежок оклоп и огнена моќ“ против масовно произведените советски тенкови од серијата Т.

И по Студената војна, залихите на западно оружје се намалија, индустријата се намали и стана помалку подготвена да произведува големи количества муниција и опрема.

Трошоците за одбрана на НАТО генерално се намалија, додека Кина и Русија трошат се повеќе и повеќе.

Западниот пристап се покажа успешен во неодамнешните конфликти, но тоа не беа конфликти на големи сили.
„Американската војска сака брзо да дојде и да победи. Нашата омилена модерна слика за војната е еден вид операција „Пустинска бура“, рече Мајкл О'Хенлон, виш соработник и директор за истражување во програмата за надворешна политика во Институтот Брукингс.

Во такви војни, целата поента е дека нема да ги одложувате операциите со месеци и години, додаде тој.

„Тоа е како рагби тим кој планира да излезе и да постигне четири тачдаун во првото полувреме, само за да го заврши натпреварот“, опиша тој.

Проблемот е што ваквото размислување не дава приоритет на зголемување на капацитетот и надополнување на резервите на оружје.

„Станавме мрзеливи. Секако, имате подобра опрема, но таа е ужасно скапа, па добивате помалку од неа“, рече Барос.

Лекција од Украина

Русија во Украина покажа дека е подготвена да ја продолжи бруталната борба дури и по значителна цена, и се чини дека има капацитет да продолжи.

Барос рече дека во секој вид на долготрајна војна, како што може да има со Русија, „вашата способност да ја одржите и продолжите војната всушност станува клучна“.

„Во таа ситуација, имајќи системи кои можеби не се толку добри, но ги има многу, всушност ќе направи разлика“, објасни тој. Западот, рече тој, не може да се потпира само на скапо и софистицирано оружје, „освен ако немате многу одлучувачка војна на вашиот праг“.

Ако борбата не се добие веднаш, ново прашање стануваат факторите како што се кој може подолго да издржи артилериски оган.

„Под претпоставка дека нема решително да ги поразите Русите во почетната фаза на војната, ќе ги искористите сите ваши ракети ATACMS и HIMARS и артилериска муниција“, додаде тој.

НАТО можеби се бори поинаку од Украина, со повеќе капацитети, но сепак е клучно да се има масовност.

Што треба да направи Западот?

Ова не значи отфрлање на софистицирана технологија како што се борбени авиони од петта генерација и стелт подморници, но не може да се игнорира инвестирањето во муниција и опрема со помала вредност.

„Не можете да имате релативно мал и ограничен број на високо специјализирани системи за сметка на тоа да немате заеднички“, рече Барос. За да ги одвратиме Русија и Кина, „најверојатно мораме, барем, да се вратиме на нивоата на трошоци за одбрана од Студената војна“, рече тој.

И О'Хенлон верува дека Западот мора да инвестира повеќе во производството на одбрана, а во исто време да ги зачува оружјето и системите со висока вредност.

„Тие работи не станаа неважни само затоа што сфативме дека другите работи се важни“, резонираше тој.

Давањето приоритет на тие други елементи не е скапо.

„Затоа земја како Русија, со прилично просечен БДП, всушност може да работи подобро од нас во некои од овие области - само затоа што им дале приоритет“, рече О'Хенлон.