Спектатор: ЕУ се претвори во политичко џуџе - сама си е виновна за тоа
2 април, 2021
Спектатор, Лондон
Европската унија стана политичко џуџе - и тоа е нејзина вина, коментира британскиот весник „Спектатор“. Но, амбицијата останува, па Европејците се обидуваат да извршат притисок врз Русија и Кина. Москва и Пекинг не се двоумат да одговорат и понекогаш дури и отворено ги исмеваат „опуштените мускули“ на Европа.
За време на војна во Персискиот залив, ЕУ му ја покажа на светот својата поделба и беспомошност, бидејќи Белгија на најскандалозен начин забрани снабдување со муниција на Велика Британија, која беше вклучена во конфликтот. Сепак, Брисел жали за својата одлука. Подоцна, белгискиот министер за надворешни работи даде многу елоквентна изјава: „Европа е економски гигант, политичко џуџе и воен црв“.
Изгледа деновиве малку е сменето, со исклучок на тврдењето на ЕУ за улогата на „економски гигант“. ЕУ ослабува и го губи петтото место во светот по големина на економијата. Нејзиниот удел во светската трговија се намалува, а стапката на раст паѓа речиси на нула - дури и пред пандемијата на Ковид-19. Но, најлошо од сè, ЕУ е главно виновна за овој економски пад.
Со почетокот на пандемијата, ЕУ доживеа едно по друго понижување на меѓународната сцена. Прво имаше забрана за извоз на опрема за лична заштита внатре во Унијата, потоа проблеми со вакцинациите, а сега има и забрана за извоз на вакцини, поради што и ревносниот федералист Гај Верхофштад ги нарече постапките на ЕУ „фијаско“. Идејата за ЕУ како развиен и динамичен економски блок, што поставува светски стандарди, испарува многу брзо.
Дури и големиот поддржувач на ЕУ, Емануел Макрон во интервју за грчка телевизија минатата недела призна дека Унијата не се претставила добро во однос на прашањето за вакцинацијата. Таа нема волја за „поставување и постигнување големи цели“, како што тоа го сторија САД (иако Макрон не можеше да биде убеден да го признае истото во врска со Велика Британија). Критиката на Макрон е целосно применлива за него самиот (тој е како господин Журден од „Буржоазијата во благородништвото“), но не ги посочи причините за слабоста на ЕУ и задоцнетата реакција.
Прво, „принципот на претпазливост“ на ЕУ стана тотем што го лишува секој ризичен напор од сила и одлучност. Додека целиот развиен и динамичен свет работи врз основа на анализа на предностите и недостатоците, принципот на ЕУ го оневозможува брзото склучување договори со фармацевтски компании, активно инвестирање во производство на вакцини и разбирање на природата на меѓународното договорно право.
Второ, сфаќајќи дека неговите договори со фармацевтски компании за производство на вакцини се слабо подготвени, сега се обидува да ги уништи овие приватни договори со забрана за извоз на вакцини, поради што индустријалците, кои планираа да инвестираат во ЕУ, почнуваат да се плашат, а некои дури сакаат да го повлечат своето производство од таму. Дури и поранешниот претседател на Европската комисија Жан-Клод Јункер предупреди дека забраната за извоз на вакцини ќе му нанесе голема штета на угледот на ЕУ. Нема подобар начин полека да се убие „економскиот гигант“ отколку да се уништи деловното опкружување.
Трето, мора да се запомни дека ЕУ користи само мека моќ и обично дејствува од висока морална позиција како сила што ги обликува меѓународните норми, како доблесен бранител на меѓународниот систем, заснован на правила, како колектив на земји за слободно тргување. Но, сега таа воведува забрани за извоз на вакцини и се спротивставува на законски договори со приватни компании, а непријателите и конкурентите низ целиот свет ќе го искористат тоа.
Но, се чини дека за ЕУ тоа сожалување и продолжено самоосакатување не е доволно. Покрај тоа, таа сè повеќе ја поткопува својата меѓународна политичка позиција, претворајќи се во „политичко џуџе“. Во еден сè поконкурентен свет, главната мека моќ на ЕУ се претвори во потсмев. Дури и во најдобрите времиња, меката моќ е само додаток на тврдата. Во денешниот свет на прагматична меѓународна политика, шегата на Сталин за вистинската моќ на Ватикан - „Колку поделби има тој?“ - е посоодветна од кога било. Американскиот претседател Теодор Рузвелт зборуваше пољубезно за ова: „Зборувајте тивко и носете голем стап со вас“. Проблемот на ЕУ е што таа нема „стап“ и тешко дека ќе се појави наскоро. Кина го забележа тоа и постојано ја исмеваше ЕУ кога испраќа доблесни сигнали за потребата од почитување на човековите права.
ЕУ е транспарентна во својот јавно насочен одговор на руското кршење на човековите права и меѓународниот поредок заснован на правила. Таа се занимава со дипломатски гестови, воведува полусрдечни санкции и сама продолжува да го спроведува проектот „Северен поток 2“. Сето тоа затоа што Русија ја игра играта според принципот „како се повикува, така се случува“. И тоа го прави сосема искрено. Но, многу посилната Кина не сака да ја игра оваа игра на западната хемисфера и цврсто ја изненади ЕУ.
ЕУ прогласи четворица кинески службеници и една институција за персона нон грата за репресијата над Ујгурите, а Пекинг одговори со прогласување десет Европјани и четири институции за персона нон грата. Француското Министерство за надворешни работи го повика кинескиот амбасадор во Париз на „карање“. Амбасадорот одби да се појави на состанокот, велејќи дека има многу набиен распоред и нема време. Во исто време, кога кинеските власти го повикаа амбасадорот на ЕУ во Пекинг на полноќ - и тој си замина. Францускиот заменик министер за европски прашања, придржувајќи се кон добро познатата идеја на Макрон за „стратешка европска автономија“, рече дека ЕУ „не е крпа за да си ги избрише нозете“. Кинезите преку „Глобал тајмс“ на Комунистичката партија ја исмеваат „моќта“ на ЕУ, која се обиде да го „потенцира своето политичко постоење со притисок за санкции за човекови права против Кина и Русија, бидејќи на овие права гледа како на оружје во борбата против овие земји“. Весникот немилосрдно ги објаснува причините за ова: „ЕУ нема финансиска и воена моќ што ја има Вашингтон“.
Кина блефира со ЕУ и го нагласува статусот на „воен црв“. Меката моќ е добра, но тврдата моќ е корисна кога работите стануваат тешки. Кога има многу зборови и мускулите се опуштени, порано или подоцна ќе бидете понижени. паг/
Дури и големиот поддржувач на ЕУ, Емануел Макрон во интервју за грчка телевизија минатата недела призна дека Унијата не се претставила добро во однос на прашањето за вакцинацијата. Таа нема волја за „поставување и постигнување големи цели“, како што тоа го сторија САД (иако Макрон не можеше да биде убеден да го признае истото во врска со Велика Британија). Критиката на Макрон е целосно применлива за него самиот (тој е како господин Журден од „Буржоазијата во благородништвото“), но не ги посочи причините за слабоста на ЕУ и задоцнетата реакција.
Прво, „принципот на претпазливост“ на ЕУ стана тотем што го лишува секој ризичен напор од сила и одлучност. Додека целиот развиен и динамичен свет работи врз основа на анализа на предностите и недостатоците, принципот на ЕУ го оневозможува брзото склучување договори со фармацевтски компании, активно инвестирање во производство на вакцини и разбирање на природата на меѓународното договорно право.
Второ, сфаќајќи дека неговите договори со фармацевтски компании за производство на вакцини се слабо подготвени, сега се обидува да ги уништи овие приватни договори со забрана за извоз на вакцини, поради што индустријалците, кои планираа да инвестираат во ЕУ, почнуваат да се плашат, а некои дури сакаат да го повлечат своето производство од таму. Дури и поранешниот претседател на Европската комисија Жан-Клод Јункер предупреди дека забраната за извоз на вакцини ќе му нанесе голема штета на угледот на ЕУ. Нема подобар начин полека да се убие „економскиот гигант“ отколку да се уништи деловното опкружување.
Трето, мора да се запомни дека ЕУ користи само мека моќ и обично дејствува од висока морална позиција како сила што ги обликува меѓународните норми, како доблесен бранител на меѓународниот систем, заснован на правила, како колектив на земји за слободно тргување. Но, сега таа воведува забрани за извоз на вакцини и се спротивставува на законски договори со приватни компании, а непријателите и конкурентите низ целиот свет ќе го искористат тоа.
Но, се чини дека за ЕУ тоа сожалување и продолжено самоосакатување не е доволно. Покрај тоа, таа сè повеќе ја поткопува својата меѓународна политичка позиција, претворајќи се во „политичко џуџе“. Во еден сè поконкурентен свет, главната мека моќ на ЕУ се претвори во потсмев. Дури и во најдобрите времиња, меката моќ е само додаток на тврдата. Во денешниот свет на прагматична меѓународна политика, шегата на Сталин за вистинската моќ на Ватикан - „Колку поделби има тој?“ - е посоодветна од кога било. Американскиот претседател Теодор Рузвелт зборуваше пољубезно за ова: „Зборувајте тивко и носете голем стап со вас“. Проблемот на ЕУ е што таа нема „стап“ и тешко дека ќе се појави наскоро. Кина го забележа тоа и постојано ја исмеваше ЕУ кога испраќа доблесни сигнали за потребата од почитување на човековите права.
ЕУ е транспарентна во својот јавно насочен одговор на руското кршење на човековите права и меѓународниот поредок заснован на правила. Таа се занимава со дипломатски гестови, воведува полусрдечни санкции и сама продолжува да го спроведува проектот „Северен поток 2“. Сето тоа затоа што Русија ја игра играта според принципот „како се повикува, така се случува“. И тоа го прави сосема искрено. Но, многу посилната Кина не сака да ја игра оваа игра на западната хемисфера и цврсто ја изненади ЕУ.
ЕУ прогласи четворица кинески службеници и една институција за персона нон грата за репресијата над Ујгурите, а Пекинг одговори со прогласување десет Европјани и четири институции за персона нон грата. Француското Министерство за надворешни работи го повика кинескиот амбасадор во Париз на „карање“. Амбасадорот одби да се појави на состанокот, велејќи дека има многу набиен распоред и нема време. Во исто време, кога кинеските власти го повикаа амбасадорот на ЕУ во Пекинг на полноќ - и тој си замина. Францускиот заменик министер за европски прашања, придржувајќи се кон добро познатата идеја на Макрон за „стратешка европска автономија“, рече дека ЕУ „не е крпа за да си ги избрише нозете“. Кинезите преку „Глобал тајмс“ на Комунистичката партија ја исмеваат „моќта“ на ЕУ, која се обиде да го „потенцира своето политичко постоење со притисок за санкции за човекови права против Кина и Русија, бидејќи на овие права гледа како на оружје во борбата против овие земји“. Весникот немилосрдно ги објаснува причините за ова: „ЕУ нема финансиска и воена моќ што ја има Вашингтон“.
Кина блефира со ЕУ и го нагласува статусот на „воен црв“. Меката моќ е добра, но тврдата моќ е корисна кога работите стануваат тешки. Кога има многу зборови и мускулите се опуштени, порано или подоцна ќе бидете понижени. паг/
