Киев, 16 март 2023 (МИА) - Поминаа девет години од руската анексија на украинската автономна република Крим, која се наоѓа на горниот брег на Црното Море.

Низ историјата, полуостровот Крим бил една од стратешките цели на Русија, потсетува Анадолија.

На 21 ноември 2013 година, во главниот град на Украина, Киев, избувнаа протести, откако Виктор Јанукович, тогашниот проруски претседател на земјата, одби да ја потпише Спогодбата за асоцијација со Европската унија, што доведе до масовни протести и јавни негодувања, по што тој избега од државата на 22 февруари 2014 година.

Прозападните политичари ја презедоа власта по заминувањето на Јанукович, додека воените единици кои доаѓаа од руската база на полуостровот станаа видливи во различни градови во земјата.

Руските трупи на крајот се преселија на полуостровот, и покрај тоа што тоа значеше прекршување на  договорот од 1997 и 2010 година меѓу Киев и Москва за локацијата на руската Црноморска флота.

На 25 февруари 2014 година, проруските поддржувачи почнаа да вршат притисок врз украинскиот парламент да го припои Крим кон Русија, а околу 400 проруси побараа референдум за прогласување независност на Крим.

Два дена подоцна, вооружени луѓе во зелени воени униформи опремени со маски, но без обележја, почнаа да ја преземаат контролата врз јавните згради.

„Малите зелени луѓе“, прекарот по кој станаа познати, подоцна почнаа да ги потиснуваат кримските Татари и Украинците од полуостровот по одлуката на кримскиот парламент да одржи референдум за припојување на регионот кон Русија.

И покрај приговорот на кримските Татари и бојкотот на одлуката на парламентот, на 16 март 2014 година во регионот се одржа таканаречен референдум. Според официјалните резултати, мнозинството жители гласале за влез на Крим во Руската Федерација.

Меѓународните организации, вклучително и Обединетите нации и многу земји, како и Турција, се спротивставија на референдумот и го сметаа за незаконски, додека Русија го призна.

Притисокот врз кримските Татари се зголеми веднаш по нелегалната анексија на Крим, особено по 26 февруари, кога околу 10.000 луѓе се судрија против група проруски сепаратисти.

Почнаа да се кршат правата на кримските Татари, што доведе до апсење на многумина, додека Меџлисот на Кримските Татари во Москва беше наведен како „екстремистичка организација“, пишува Анадолија.

Неодамна преку Крим беше започната дел од руската офанзива како дел од, како што Москва ја нарекува, „специјалната воена операција“ во Украина.

Војната доведе до организирање на референдуми слични на оние што претходно се одржаа на Крим, во украинските региони Доњецк, Луганск, Запорожје и Херсон, што подоцна резултираше со нивна анексија.

Меѓународната заедница ги осуди овие референдуми, а европските нации и САД ги нарекоа „срамни“ и нелегални.

Оттогаш, Русија се повлече на левиот брег на реката Днепар, оставајќи го административниот центар на Херсонската област, но и натаму ја контролира директната копнена врска со Крим.

Херсон, кој се наоѓа на северот на Кримскиот Полуостров, е од големо значење за Крим, каде по неговото припојување имаше недостиг на вода поради водните ресурси.

Во меѓувреме, околу 70 отсто од регионот Запорожје, каде што продолжуваат интензивните борби, се под контрола на руските сили, вклучувајќи ја и нуклеарната централа Запорожје, најголемата во Европа.

И регионите Херсон и Запорожје се клучни за Русија во одржувањето на патната врска со Крим преку регионот Донбас. ссм/