7 janar 2025

Kë dhe çka festojmë në Krishtlindje?

Në Krishtlindje e përkujtojmë lindjen e Krishtit. E fesstojmë Jezu Krishtin. E festojmë ditëlindjen e tij.

Zoti u bë njeri. Zoti erdhi në tokë. Krishti është Djali i Zotit i cili është lindur si njeri nga Shën Mëria. Ai është në gjithçka i barabartë me ne njerlzit, përveç në mëkat - nuk ka mëkat, është i pamëkatshëm.

Ku lindi Jezusi dhe përse?

Një natë, në qytetin Betlehem - në shpellë, lindi Zoti Jezu Krishti. Ai është Shpëtimtari. Erdhi për të na shpëtuar. Erdhi që ne të jemi si Ai në jetët tona. Le të jemi të mirë, siç Zoti është i mirë - të mirë gjithmonë, me secilin dhe kudo.

Lindja e Jezu Krishtit

Shën Mëria jetoi me Jozefin në Nazareth. Atë vit, erdhi një urdhër nga perandori romak Augustus për të kryer një regjistrim të popullsisë. Sipas ligjit për regjistrim, secili duhej të shkonte në vendlindjen e prindërve dhe gjyshërve të tij, prej nga vinte dhe të regjistrohej atje. Origjina e Jozefit dhe e Marisë ishte nga Betlehemi, nga vendlindja e mbretit David, sepse edhe ata ishin të prejardhjes së tij.

Që në Nazareth, Jozefi e dinte që Maria do të bëhej nënë. Atij iu paraqit një engjëll i Zotit dhe i tha se ngjizja në të ishte nga Fryma e Shenjtë. Ai i tha gjithashtu se ajo do të lindte një djalë dhe i tha: - Ti do ta emërosh Jezus, që do të thotë Shpëtimtar, sepse Ai do të shpëtojë njerëzit.

E gjithë kjo ishte parashikuar dhe parathënë shekuj më parë. Në Bibël ishte hskruar ajo që e tha profeti Isa dhe u përmbush. Ndërkaq ai tha: Dhe ja, një virgjëreshë do të ngjizet në barkun e saj dhe do të lindë një Djalë, dhe do ta quajnë Emanuel - që do të thotë: me ne është Zoti!

U nisën drejt Betlehemit. Rruga ishte e gjatë dhe e vështirë. Një numër i madh njerëzish shkuan në qytetin mbretëror - në qytetin e Davidit. Kur arritën atje, nuk kishte ku të kalonin natën. Prandaj, ata u vendosën në një shpellë, afër qytetit. Atje, barinjtë strehuan kopetë e tyre gjatë një stuhie.

Në atë natë ndodhi ngjarja më domethënëse në jetën e njerëzimit. Atë natë të shenjtë, Virgjëresha Mari lindi Perëndi-njeriun, Shpëtimtarin e botës, lindi Krishtin Zotin. Atje, në një shpellë, Ai lindi Zotin Foshnjë. Ajo e mbuloi vetë dhe e vendosi në grazhd, si në djep. Dhe aty vihet ushqimi - kashtë ose sanë, për të ushqyer lopën, gomarin, qengjin. Biri i Perëndisë nuk lindi në një pallat mbretëror, por në një shpellë.

Kush e kuptoi i pari lajmin për lindjen?

Porosia drejt barinjve e zbulon rëndësinë e Lindjes së Krishtit për të gjithë njerëzit

Natën aty, në shpatet afër shpellës, barinjtë kullosnin kopetë e tyre. Papritur, një dritë e fortë qiellore i ndriçoi ata dhe një engjëll i Perëndisë u tha atyre: Unë ju njoftoj një gëzim të madh, që do të jetë për të gjithë njerëzit; sepse sot në qytetin e Davidit lindi për ju një Shpëtimtar, që është Krishti, Zoti.

Pastaj, menjëherë, në pafundësinë qiellore u shfaqën engjëj të panumërt dhe të gjithë ata, me zë të lartë, si kori më i mirë, kënduan:

Lavdi Zotit në lartësitë, dhe paqe në tokë dhe midis njerëzve vullneti i mirë!

Në këto tre porosi është i gjithë mesazhi për shpëtimin e njerëzve: 

Lavdi Zotit në lartësitë, do të thotë: Zoti nuk është i kësaj bote dhe mos e kërkoni Zotin mes krijesave. Mos adhuroni asgjë nga këtu dhe askënd (dhe deri në ardhjen e Krishtit, njerëzit i konsideronin disa dukuri natyrore si perëndi, kështu që ata kishin "zota" kafshësh të të gjitha llojeve dhe "zota" njerëzish). Zoti është një frymë në sferat shpirtërore, në lartësitë. Lavdëroni Zotin, jo perënditë e rreme. Kini besim të vërtetë në Zotin e vërtetë, për t'u shpëtuar! Dhe ndërto paqen në tokë me të gjithë dhe me gjithçka. Së pari, ji në paqe me veten, ki paqe brenda, ji i qetë, jo i shqetësuar; dhe pastaj, përhapeni atë paqe, prandaj jini në paqe me natyrën dhe mos veproni si kriminelë ndaj saj, sepse ne jetojmë prej saj; dhe së treti, jini në paqe me njerëzit, që të pajtoheni me Perëndinë dhe të ketë paqe në tokë. Dhe atëherë, do të ketë gjithmonë vullnet të mirë mes njerëzve - të gjithë do t'i bëjnë mirë të gjithëve. Është fillimi i parajsës në tokë. I tillë është shpëtimi. Kaq duhet!

Barinjtë – dëshmitarët e parë dhe mysafirët e parë tek Zoti

Barinjtë nuk pritën gjatë. Ata panë dritën dhe dëgjuan zërin. Kuptuan gjithçka. Gjithçka ishte e qartë për ta. Në shpellën e tyre ndodhi mrekullia më e rëndësishme e Zotit - Zoti u bë Njeri. Zoti erdhi në tokë, mes nesh, njerëzve, për të qenë me ne, që ne të mund të jemi me Perëndinë.

Barinjtë shkuan të parët te Zoti. Ata vrapuan në shpellë dhe gjetën Shpëtimtarin atje.Ata u përkulën para tij. Ata ishin vizitorët e parë - mysafirët e tij të parë.

E shihni, të mëdhenjtë dhe të fuqishmit e kësaj bote nuk ishin të parët që mësuan për Krishtin, por barinjtë e parëndësishëm. Pse? Sepse ata ishin njerëz të përulur dhe zemërbutë, njerëz me shpirt të mirë dhe zemër të pastër. Të tillët do ta shohin Zotin!

Pastaj ata u treguan të gjithëve dhe kudo për atë që kishin parë dhe dëgjuar.

Qëndrueshmëria e të mençurve për ta gjetur Shpëtimtarin e sapolindur

Por nuk ishin vetëm barinjtë që donin të shihnin Zotin. Dhe njerëz të tjerë, nga vende të largëta, morën një shenjë të lindjes së Shpëtimtarit të botës dhe menjëherë u nisën për të parë Perëndinë.Nga Lindja e Largët, mbërritën tre burra të mençur të cilët vunë re një yll të ri dhe shumë të ndritshëm në qiell. Ata ishin njerëz shumë të ditur - të urtë, shkencëtarë të rëndësishëm dhe studentë të manifestimeve të tokës dhe qiellit. Njerëz që studionin edhe yjet në qiell. Kështu mësuan se një yll i pazakontë njoftoi lindjen e Shpëtimtarit. Dhe ata nuk pritën, por ndoqën yllin, nga vendi i tyre i largët - nga Persia, dhe erdhën për të adhuruar Zotin Foshnjë. Ylli i çoi atje: shkëlqeu ditën dhe natën dhe i çoi në shpellë. Të tre të diturit i dhanë Zotit tri dhurata: ar - si për një Mbret; temjan (temjan) – si Zot dhe mirrë – si njeri, që do të vuajë dhe do të vdesë në kryq, për hir tonë dhe për shpëtimin tonë.

Ylli do të thotë se Krishti është drita e botës. Drita e cila asnjëherë nuk do të ndalet.

Gëzim për shkak të afërsisë së Zotit

Ashtu siç gëzoheshin atëherë barinjtë, dijetarët dhe i gjithë populli, sepse lindi Shpëtimtari i botës, ashtu edhe ne gëzojmë çdo natë Krishtlindjesh dhe Krishtlindje, duke festuar lindjen e Krishtit. Është festë e gjithë familjes së krishterë. Në prag të Krishtlindjes, të gjithë kemi darkë së bashku, dhe të nesërmen - në prag të Krishtlindjeve, shkojmë në kishë. Fëmijët gëzohen më së shumti, me gëzimin më të sinqertë për Fëmijën e porsalindur - Krishtin Foshnjë. Dhe Zoti i do fëmijët më së shumti, sepse ata janë më të pastërt dhe më të pamëkatit. Prandaj ai tha se ne duhet të bëhemi si fëmijët, për të hyrë në mbretërinë e qiejve, dhe fëmijët janë: të mirë, jo keqdashës, të gëzuar, të ndershëm, të pastër dhe plot dashuri. Kjo e bën gëzimin e Krishtlindjeve të madh në familje.

Urime Krishtlindja.

Krishti u lind! Me të vërtetë u lind!

(Për MIA-n përgatiti prof.dr. Ratomir Grozdanoski)

Foto: МIА